در اشتیاق پرواز بی آسمان ترینم

عمری به جرم بودن با خاک همنشینم

نفرین به چشم هایم این حفره های تاریک

       آخر چگونه ای دور باید تو را ببینم

            ای باغ سبز سیال! آخر بگو چه میشد

                نزدیکتر بیایی تا از تو گل بچینم

                         در کوچه های تردید تنها رهایم آیا؟

                       تقدیر بی تو بودن نقش است بر جبینم

                      ای اشتیاق قرمز! با من بمان که عمریست

                                                در اشتیاق پرواز بی آسمان ترینم...!!!

نوشته شده در یکشنبه 90/2/4ساعت 10:46 صبح توسط علی ق| نظرات ()